• De clubhistorie van R.K.V.V. ELI

    De voorgeschiedenis van ELI

    Voordat op 29 juni 1929 onze vereniging ELI werd opgericht, was in Lieshout al jaren sprake van voetballen in verenigingsverband. De eerste keer dat officieel melding wordt gemaakt van een voetbalvereniging in Lieshout was begin mei 1913. In de krant de Zuidwillemsvaart staat onder berichten uit Lieshout het volgende vermeld: "Onze voetbalvereeniging kampte j.l. zondag op haar nieuw terrein, gelegen aan den Stiphoutschen weg, tegen Stiphout. De uitslag was dat Lieshout won met 3-1."

    Het is helaas niet te achterhalen of deze vereniging toen aangesloten was bij de Brabantsche Bond of een andere overkoepelende organisatie. De tweede officiële vermelding dateert van juli van het jaar 1917. L.V.V. uit Lieshout (de Lieshoutse Voetbalvereniging) speelde toen een vriendschappelijke wedstrijd tegen voetbalclub G.V.V. uit Gemert. L.V.V. was toen aangesloten bij de R.K. Voetbalbond. De uitslag was te lezen in onderstaand krantenknipsel:
    "Zondag is G.V.V. op bezoek geweest bij L.V.V. Lieshout om een voetbalwedstrijd te spelen voor den R.K.V.B.. Dankzij het goede samenspel mocht het G.V.V. gelukken hare zustervereeniging met 11-0 te kloppen." De naam van L.V.V. is in 1920 veranderd in Juliana. Deze club had een eigen clubtenue: geel met zwart. Omstreeks 1920 is in Lieshout een tweede voetbalvereniging ontstaan. Waarschijnlijk is zij ontstaan uit een loopclub van jeugdige Lieshoutenaren van 12 tot 16 jaar. De naam van de nieuwe club: SPARTA. Zij speelde aanvankelijk de wedstrijden in de Vogelenzang en verhuisde later naar de Molenheide. In 1928 of 1929 werd deze club opgeheven.
    In het voorjaar van 1929 bestond er in Lieshout waarschijnlijk geen voetbalclub meer.
    Kapelaan Hussen was bereid gevonden om uit de oude clubs "Juliana" en "Sparta" een nieuwe club op te richten. Dit speelde zich af in mei 1929. De nieuwe naam: "P.S.V."
    (Patronaats Sport Vereniging). Op 2e pinksterdag werd de eerste wedstrijd gespeeld tegen het Aarle Rixtelse team D.J.W. De uitslag 0-0.

    ELI van de oprichting in 1929 tot 1934

    De nieuwe vereniging is zeer waarschijnlijk opgericht op 29 juni 1929 en werd de naam P.S.V. al zeer spoedig veranderd in die van Rooms Katholieke Voetbalvereniging Lieshout, kortweg R.K.V.V. Lieshout.

    Onder die naam werd namelijk voor het eerst aan de competitie van 1929-1930 meegedaan.
    Het speelde in de 1e klasse van het district Helmond en behaalde direct de 3e plaats.
    Het eerste kampioenschap werd behaald in het 2e seizoen 1930-1931. Helaas werden de promotiewedstrijden verloren.
    Het daarop volgende seizoen werd een 2e plaats behaald.
    In het seizoen 1932-1933 werd G.V.V. 2 aan de kant gezet en werd Lieshout opnieuw kampioen. Maar ook nu werd er in de promotiewedstrijden gefaald.

    Tot het seizoen 1933-1934 werd de competitie geregeld door de Roomsch Katholieke Federatie, maar vanaf toen werd de competitie geregeld door de nieuw ingestelde I.V.C.B. (Interdiocesane Voetbal Competitie Bond).
    Voor de R.K.V.V.L. bleef de situatie ongewijzigd: men kwam weer uit in de 1e klasse van het district Helmond. Voor de 3e keer in het 5-jarig bestaan werd de titel behaald en wist men ook de promotiestrijd te winnen.

    ELI in de periode tot de 2e wereldoorlog 1934-1940

    In het seizoen 1934-1935 kwam de Lieshoutse Voetbalvereniging voor het eerst uit in de 4e klasse van de I.V.C.B.

    Bij die gelegenheid werd ook de naam van de club gewijzigd in ELI (Eerste Lieshoutse I.V.C.B.-ers). Dit zal door de bond zijn vastgesteld omdat er meer clubs waren met de naam L.V.V. die aan de competitie deelnamen.
    Het eerste jaar in de 4e klasse werd al direct een 2e plaats behaald. In de eerste 6 jaren van het bestaan van LVV/ELI werd geen enkele thuiswedstrijd verloren.
    Het 2e seizoen verliep minder succesvol, 4 nederlagen op eigen terrein en nog enkele bij andere clubs deed ELI in de degradatiezone belanden. Degradatie werd echter net voorkomen.
    In het seizoen 1936-1937 kwam ELI uit in de 3e klasse E waar een plaats in de middenmoot werd opgeëist. Dit gebeurde ook in het daaropvolgende seizoen.
    Ook in het seizoen 1938-1939 werd na een stevige eindsprint degradatie ontlopen en alsnog een veilige plaats in de middenmoot bereikt.
    Het seizoen 1939-1940 was niet zo florissant. De 2e wereldoorlog wierp zijn schaduw al vooruit. Zo werd de mobilisatie afgekondigd, waardoor ook diverse ELI-spelers onder de wapenen werden geroepen.
    Daardoor zag het clubbestuur zich genoodzaakt vrijwillige terugplaatsing te verzoeken naar de 1e klasse. Bovendien werd het 2e team uit de competitie genomen.
    Het seizoen 1939-1940 werd een noodcompetitie en werd door ELI na 9 wedstrijden afgesloten op een 2e plaats achter buurman ASV.

    ELI in de jaren 1940-1945

    Na de overgave aan de Duitsers kon het "normale" leven weer zo goed en zo kwaad als het ging worden hervat. In juli 1940 werden alle landelijke voetbalbonden samengesmolten tot een Nederlandse Voetbal Bond (N.V.B.) Dat betekende het einde van de I.V.C.B. en R.K.F.

    ELI kwam vanaf nu uit in de landelijke competitie van de neutrale N.V.V. en wel in de 4e klasse H. Het voetbalseizoen 1940-1941 werd met 3 teams gestart.
    Voor de 4e keer in haar 12-jarig bestaan werd het kampioenschap behaald en wist direct te promoveren naar de 3e klasse H. Deze klasse bleek echter te hoog gegrepen en ELI eindigde het seizoen 1941-1942 als rode lantaarndrager.
    Ook de promotie/degradatiewedstrijd tegen het Helmondse Geel/Bruin werd verloren met 0-4.
    In het seizoen 1942-1943 was voor ELI een 2e plaats weggelegd in de 4e klasse I. In het seizoen 1943-1944 ging ELI vrijwillig terug naar de reserve 2e klasse door de oorlogssituatie. Een van de zaken, die zich voordeed was het onderduikerprobleem. Zo kon het gebeuren, dat ELI voor een uitwedstrijd met 12 a 13 man vertrok, maar dat er maar een half elftal present was, omdat de overigen hadden moeten vluchten om niet door de Duitsers opgepakt te worden en in Duitsland te werk gesteld te worden.

    Tot aan het seizoen 1945-1946 werd er niet meer gevoetbald in competitieverband. Na de bevrijding in 44-45 kon in heel Nederland de wederopbouw beginnen. Ook ELI moest helemaal opnieuw beginnen, omdat alles wat van hout was, zoals doelpalen, doellatten en afrastering in de laatste oorlogsjaren opgestookt was. Ook was er geen echt voetbalveld meer.

    ELI na de 2e wereldoorlog tot 1968

    In de seizoenen 1945-1946 en 1946-1947 kwam ELI uit in de 4e klasse A van de N.V.B.

    In het seizoen 1946-1947 werd het 2e kampioen door de te winnen van Bavos 2. Voor het eerst in 14 jaar behaalde ELI weer het kampioenschap in het seizoen 1947-1948. Na de overwinning in een promotiewedstrijd werd promotie naar de 3e klasse A een feit.
    Toen in het voorjaar van 1948 ook nog een nieuwe accommodatie (sportveld met kleedlokaal) aan "De Raam" op de weg naar Mariahout werd betrokken waren de moeilijke oorlogsjaren voorbij.

    De moeilijke periode: 1948-1953 met 3 degradaties.

    Het verblijf in de 3e klasse duurde niet lang. Al na het eerste seizoen moest ELI een stapje terugdoen. In de promotie / degradatiewedstrijden legt ELI tegen Rood Wit Veldhoven op het PSV-terrein met 4-3 het loodje.

    Ook het volgende seizoen 1949-1950 prijkte ELI troosteloos onderaan in de 4e klasse B. Ook ELI 2 en ELI 3 vertoefden toen in de onderste regionen. Het seizoen 1950-1951 liep minder desastreus voor de drie ELI-teams. Bovendien speelde er een A- en een B-team. Het seizoen werd door ELI 1 in de middenmoot afgesloten in de 1e klasse van het district Helmond. In het seizoen 1951-1952 beëindigde ELI 1 op de voorlaatste plaats nog net voor Sparta 2. Degradatie naar de 2e klasse van het district was een feit.

    Een en ander had ook bestuurlijk zijn weerslag; van 1948 tot 1958 had ELI liefst 7 voorzitters. Het was vooral Jan van Uden, die als voorzitter en leider van de junioren veel aandacht besteedde aan de junioren en ELI langzaam uit het slop wist te trekken.

    De herstelperiode: 1953-1961

    In 1953-1954 werd een 4e plaats behaald in de 2e klasse. Er gloorde hoop achter de horizon. Voor het eerst deed dat seizoen ook een aspirantenteam mee.

    In het seizoen 1954-1955 werd gestreden om het kampioenschap. Echter ASV 2 was net iets sterker dat seizoen. De 2 volgende seizoenen eindigde ELI steeds in de middenmoot. 
    Het seizoen 1957-1958 bracht weer de nodige successen. Voor het eerst in 10 jaar werd weer een kampioenschap behaald en ook ELI 3 sloot dat seizoen als kampioen af. Na de promotiewedstrijden zegevierend te hebben afgesloten promoveerde ELI weer naar de 1e klasse. In die tijd telde ELI 130 leden: 4 seniorenteams en 3 juniorenteams. Een jeugdteam van rond 1960.


    Op de foto staan vlnr leider Mies van den Heuvel, Guus van de Biggelaar, Jan Kessels, Frans Aarts, Piet van der Aa, Piet Vorstenbosch, Tiny Gilsing, Marie van Leuken en Theo van der Aa. Zittend vlnr Jan Gilsing, Albert van Veggel Jzn, Bennie Nooijen, Toon van Berlo en Albert van Veggel.

    In het seizoen 1958-1959 behaalde ELI de 3e plaats en behaalde ELI 2 het kampioenschap.
    Het daarop volgende seizoen sloot ELI 1 in de middenmoot af. ELI 2 wist weer kampioen te worden en ook de promotiewedstrijden te winnen.
    In het seizoen 1960-1961 werd een 2e plaats behaald en werd aan promotiewedstrijden deelgenomen. Hierin was ELI duidelijk de sterkste en wist promotie naar de 4e klasse af te dwingen. Voor de 1e keer werd ook het junioren A-team kampioen van zijn district en nog wel ongeslagen.

    Op weg naar de 3e klasse 1961-1968:

    De eerstvolgende jaren deed ELI duidelijk mee aan de top:

    1961 - 1962: 6e plaats,
    1962 - 1963: 2e plaats achter Mifano
    1963 - 1964: wederom 2e plaats op 1 puntje van de kampioen.

    De krantenkoppen uit die tijd:

    "ELI liep in het laatste kwartier over Milheezer Boys, 3-8"; Geen woorden maar daden bij Someren ?? ELI 0-3; Ongeslagen thuisrecord van ELI gebroken, 0-2 en ELI verpletterde volkomen falend ASV 6-0" illustreren een en ander.

    Ook de toeschouwers aantallen waren grandioos. Regelmatig waren 1000 toeschouwers getuige van de diverse wedstrijden van ELI.
    Ondanks deze 12e man in de thuiswedstrijd stond ELI aan het eind van het seizoen 1964-1965 toch met lege handen en ditzelfde beeld deed zich het daarop volgende seizoen voor: Meedoen in de bovenste regionen, veel toeschouwers, maar geen titel.
    Pas in het seizoen 1966-1967 kon de vlag weer in top: vooral na twee enerverende wedstrijden tegen concurrent Liessel. Niet minder dan 7000 mensen bezochten deze wedstrijden.

     
    Foto: Een spelmoment in de thuiswedstrijd tegen Liessel, op de grond ELI-speler Toon van Berlo.

    In de laatste competitiewedstrijd, uit bij SJVV, werd het kampioenschap veilig gesteld. Het duurde wel tot de laatste minuten voordat het "gouden" doelpunt viel, gescoord door Theo Spierings. Dit kampioenschap leverde voor de 3e maal promotie op naar de 3e klasse. Het kampioenselftal bestond uit Piet Aarts, Frans Arts, Ton van Berlo, Guus van de Biggelaar, Henk Dekkers, Jan Gilsing, Piet Jacobs, Christ Meulendijks, Lambert van de Palen, trainer/speler Theo Spierings en Luc van Veggel. ELI floreerde als nooit te voeren. In 1966 werd een apart jeugdbestuur opgericht vanwege de grote toeloop van leden. Ook verscheen het eerste nummer van het clubblad, het ELI-Blaaike. Niet minder dan 50 jaar werd dit clubblad bij de leden bezorgd. In 1967 werd daarnaast de afdeling Veteranen opgericht. In het bestuur werd in 1968 Hein van den Baar als voorzitter opgevolgd door Bert van Leuken en werd Jan Jansen secretaris-penningmeester. Bert van Leuken bleef niet minder dan 40 jaar voorzitter van ELI.

    De periode van 1969 tot het gouden jubileum in 1979

    Het vaandelteam wist zich enkele seizoenen ??soms moeizaam- te handhaven in de 3e klasse. In 1969 werd het 40-jarig jubileum gevierd met o.a. een huldigingwedstrijd tegen Sparta’25. ELI had wel flinke accommodatieproblemen, maar in 1970 werd op het sportpark ’t Raam langs de Provinciale weg een eigen clubgebouw in gebruik genomen. De eerste beheerders waren Lenie en Broer Jansen. In 1971 degradeerde ELI naar de 4e klasse, terwijl in dat jaar een nieuwe verlichting van het trainingsveld werd geïnstalleerd. De hernieuwde kennismaking met de 4e klasse verliep in het begin succesvol. Na 9 duels was ELI ongeslagen koploper, maar in januari 1972 stond de ploeg helemaal onderaan. Via een sterke eindsprint onder leiding van trainer Harry Kornuit werd het 4e klasseschap toch veilig gesteld. Verder werden ELI 2 en de A-junioren kampioen en werd de Dames-afdeling opgericht; kortom ELI kende een bloeitijd met ca. 300 leden.  Op 7 februari 1973 werd op initiatief van Christ Meulendijks en 6 anderen de supportersclub ELI opgericht. Op die avond werden spontaan al 50 personen lid. In het seizoen 1974??1975 kende ELI een heel slechte start, was lange tijd rode lantaarndrager en eindigde toch ergens in de middenmoot. ELI 1 won in mei 1975 het alom bekende ASV-midzomertoernooi. 1975 was sowieso een gedenkwaardig jaar. Immers op 29 november 1975 werd het huidige, fraai aangelegde sportpark ’t Luytelaar officieel in gebruik genomen.  In mei 1976 werd voor het eerst een Damestoernooi georganiseerd door de ELI-Dames.


    Foto: De elftalfoto van de ELI-Dames in het seizoen 1975-1976.

    Staande vlnr: Lenie Vogels, Hanneke van Zoggel, Trees Migchels, Harriet Ketelaars, Betsie Manders, Tonny Coppens, Dora Ketelaars, Henriette van de Kerkhof, Joke Gilsing, Gerda Berkers, Dorita van Kaathoven en Harrie Coppens. Knielend vlnr: Thea van der Aa, Bea van Deursen, Henriette van de Kerkhof, Bea van Zoggel en Dina Ketelaars.

    In het seizoen 1976-1977 werd vanwege het ontbreken van stootkracht -13 doelpunten in 22 duels - het 4e klasseschap met moeite veilig gesteld door in een beslissingswedstrijd Klein Arsenal de baas te blijven.
    In  de week van 29 juni 1979 werd het gouden jubileum gevierd. Zo werd er een wedstrijd georganiseerd van een vertegenwoordigend team uit de 4e klasse tegen ELI. Als tastbare herinnering werd het nieuwe sportpark verrijkt met een overdekte zittribune, zoals die er nu nog is. In dit jubileumjaar telde de vereniging meer dan 350 leden.


    Foto: De huidige overdekte zittribune

    De mindere succesvolle periode 1979-1986

    In 1981 werd voor de eerste keer een buurt- en straatvoetbaltoernooi georganiseerd. Dit jaarlijkse toernooi was 19 jaar lang heel succesvol omdat vele buurten en straten uit Lieshout deelnamen. ELI was in het begin van de jaren 80 een vaste 4e-klasser. Aan het einde van het seizoen 1883-1984 moest ELI 1 echter voor enkele jaren afscheid nemen van de grote KNVB en kwam de ploeg uit in toen nog de 1e klasse van de afdeling Noord-Brabant. In juli 1986 kwam Feyenoord  naar ons sportpark. Voor 1500 toeschouwers bleek Feyenoord met o.a. Mario Been, Bennie Wijnstekers en Simon Tahamata) met 1-13 een maatje te groot.


    Foto: ELI-clubscheidsrechter Jo Brouwers als grensrechter bij ELI-Feyenoord. Jo floot meer dan 1000 wedstrijden van ELI-teams

    Vanaf 1985 wordt door de supportersclub van ELI elk jaar de "Blauwwitter"  gekozen, iemand die zich in dat jaar of gedurende veel jaren zich als vrijwilliger nuttig heeft gemaakt voor de club. De eerste Blauwwitter was mevr. Mien Damen-Schoofs. Sindsdien vindt elk jaar deze verkiezing plaats, met uitzondering van het jaar 1999.

    ELI op weg naar de 3e klasse 1986 -1990

    Aan het begin van het seizoen 1986-1987 werd Theo Donkers de nieuwe trainer. Direct al vond de derby plaats tegen Mariahout. Met 4-1 werd aan het langste eind getrokken, waarbij het 750-koppige publiek als 12e man fungeerde. Zo stond in de krant vermeld:  "Als de grootste sfeermaker openbaarde zich het Lieshoutse thuisfront dat op de hoge wal voor de tribune was samengeschoold. Vanaf die dominerende positie begeleidde het legioen de triomftocht van zijn favorieten met een welgekozen repertoire strijdliederen. Die klonken lang niet slecht. Beschouwd als generale repetitie voor de kampioenswedstrijd mag het gezang zelfs veelbelovend genoemd worden." Inderdaad werd dat seizoen het kampioenschap behaald en de promotie / terugkeer naar de 4e klasse bewerkstelligd. Er vond een uitgebreide huldiging plaats op het gemeentehuis, waarbij ook de Lieshoutse dorpspomp voor een keer geen water maar bier gaf.

    Foto: Het kampioenselftal van 1986-1987 

    In het volgende seizoen leek de ploeg direct weer kampioen te worden, maar in de laatste wedstrijd werd ELI voorbijgestreefd door Someren. In datzelfde seizoen werd ook ELI 2 kampioen, maar werd promotie gemist door na een 3-0 voorsprong alsnog met 3-4 te verliezen. Het seizoen 1988-1989 eindigde ELI 1 op de 3e plaats. Aan het einde van dat seizoen werd het 60-jarig jubileum gevierd. Ter gelegenheid hiervan werd het sportpark verrijkt met een elektronisch scorebord. ELI telde toen meer dan 400 leden; 7 seniorenteams, 9 juniorenteams, een Damesteam en een Veteranenteam.

    ELI in de 3e klasse 1990 - 2004

    ELI heeft in deze periode een relatief bloeiend bestaan geleid. Sportpark ’t Luijtelaar werd in 1989 naast een nieuwe scorebord nog voorzien van verlichting van het 2e trainingsveld. Aan het einde van het seizoen 1989??1990 slaagde ELI 1 er in om onder leiding van trainer/speler Theo Donkers na een  promotiewedstrijd in Oirschot tegen favoriet Reusel Sport via een 2-1 winst promotie naar de 3e klasse af te dwingen. In dat seizoen werd ook ELI 5 kampioen. Het seizoen daarop wist ELI zich op de laatste dag in de 3e klasse vrij te spelen. In dat seizoen telde onze vereniging 7 seniorenteams, een Damesteam, 1 Veteranenteam, 1 A- en 1 B-team, 2 C-teams, 3 D-teams en 3 E-teams. In het seizoen 1991-1992 werd ELI 1 keurig 9e en werd ELI 5 opnieuw kampioen.

    In het seizoen 1992-1993 kon ELI 1 onder leiding van de nieuwe trainer Henk Nihot degradatie uit de 3e klasse niet voorkomen. ELI kwam 1 punt te kort. In die periode werd ELI 3 drie jaar na elkaar kampioen. Deze degradatie raakte snel in de vergetelheid want het seizoen daarop werd ELI 1 direct kampioen in de 4e klasse en promoveerde weer naar de 3e klasse. In het seizoen 1994-1995 behaalde ELI ??voor het 3e en laatste jaar onder leiding van Henk Nihot- een prachtige 2e plaats achter kampioen Best Vooruit. ELI 2 kwam in die periode uit in de 2e klasse en ELI 3 werd voor de 3e keer kampioen. In het seizoen1995-1996 was Jan Hellings de trainer. Onder zijn leiding werd een 10e plaats behaald, hetgeen degradatie naar de 4e klasse betekende, terwijl ELI 2 ternauwernood degradatie wist te voorkomen.

    Het seizoen daarop onder leiding van opnieuw Henk Nihot was wederom zeer succesvol. Heel overtuigend werd het kampioenschap in de 4e klasse behaald. Aan het einde van dat seizoen werd ELI 1 voor de 2e keer winnaar van het toen nog prestigieuze ASV-midzomertoernooi. De hernieuwde kennismaking met de 3e klasse verliep uitstekend en de 1e periodetitel werd zelfs gegrepen.  In dat seizoen 1997-1998 kon ELI 2 degradatie naar de 2e klasse niet voorkomen en ging het aantal seniorenteams terug naar 6 teams.

    In het seizoen 1998-1999 vierde ELI haar 70-jarig bestaan. Ter gelegenheid hiervan werd het hoofdveld voorzien van een prachtige veldverlichting. In dat seizoen eindigde ELI onder trainer Henk Nihot opnieuw stevig in de middenmoot, evenals de overige seniorenteams. De groei van het ledental van ELI kwam tot uiting door de aanwezigheid van 3 E- en 3 F-teams. In het seizoen 1999-2000 draaide ELI 1 opnieuw erg goed en werd een 5e plaats bereikt. Het werd voor de gehele club een heel goed seizoen want ook ELI 2 en ELI 3 werden kampioen (ELI 3 in blessuretijd van de laatste speelronde!!), terwijl ELI 4 en de ELI-Dames 2e werden. Verder werd- nadat in de jaren 80 en 90 niet minder dan 20 jaar lang het Lieshoutse buurt- en straattoernooi had plaatsgevonden- gestart met een jaarlijks familietoernooi op Hemelvaartsdag. Dat blijkt tot vandaag de dag een groot succes te zijn.

    In het seizoen 2000-2001 werd lange tijd gestreden tegen degradatie, maar na winst in de voorlaatste wedstrijd thuis tegen Mierlo-Hout stelde ELI 1 het klassebehoud veilig en werd tenslotte de 4e plaats behaald met een periodetitel. In dat seizoen was ook ELI 2 ongenaakbaar en werd met 16 punten voorsprong kampioen. Aan het begin van het seizoen 2001-2002 vond de herindeling van de KNVB plaats en werden de Oost-Brabantse clubs, waaronder ELI overgeplaatst van Zuid I naar het (Limburgse) Zuid II.

    ELI 1 behaalde na een heel moeizame start in het Limburgse in 2001-2002 een uitstekende 5e plaats onder 13 teams  en wist niet alleen de erg versterkte degradatie te ontlopen, maar bijna zelfs de titel van de 3e periode te behalen. De ELI Dames werden zeer overtuigend met 23 overwinningen en 1 gelijkspel plus een doelsaldo van 208-11 kampioen in de 5e klasse en promoveerde naar de 4e klasse. In november 2002 werd "Vrienden van ELI-jeugd" opgericht.

    De jaarlijks bijdrage van 25 euro van elke "Vriend" komt nog altijd volledig ten goede aan de ELI-jeugd.

    In het seizoen 2002-2003 wist ELI 1 na opnieuw een heel moeizame start op een gedeelde 9e plaats beslag te leggen. In een beslissingswedstrijd met WEC, die moest uitmaken welke ploeg moest deelnemen aan promotie-/degradatiewedstrijden werd op het sportpark van Mariahout een alleszeggende 5-0 overwinning behaald en het 3e-klasseschap veiliggesteld.

    Aan het einde van het seizoen 2003-2004 werd ELI 1 11e en moest na een verblijf van 13 jaar afscheid nemen van de 3e klasse. Op 29 juni 2004 vierde de vereniging haar 75-jarig bestaan met o.a. een goederen- en dienstenveiling, de KNVB-voetbaltruuk en een grote reünie. ELI telde op dat moment 6 seniorenteams, een Damesteam, 1 Veteranenteam, 1 A-,1 B- en 1 C-team, 2 D-teams, 3 E-teams en 4 F-teams.

    ELI in de periode van 2004 tot heden

    ELI 1 wist zich te handhaven in de 4e klasse op de 8e plaats zonder enige rol van betekenis te hebben gespeeld. De ELI-Dames wisten opnieuw kampioen te worden en te promoveren naar de 3e klasse.

    In het seizoen 2005-2006 eindigde ELI 1 onder leiding van de nieuwe trainer Rudy van den Enden op de 5e plaats en degradeerden de ELI-Dames. In januari 2006 werd een akkoord op hoofdlijnen bereikt over gemeentelijke medewerking aan de bouw van een nieuw kleedgebouw en over harmonisatie van het cultuurtechnische onderhoud van het sportpark.  Hierna werd de concrete uitwerking van de plannen ter hand genomen en startte de bouw.

    In het seizoen 2006-2007 werd ELI 1 vierde en een seizoen later zesde. In augustus 2007 werd het nieuwe kleedgebouw officieel geopend. Tijdens een bijzondere algemene ledenvergadering trad na ruim 40 jaar onafgebroken de voorzittershamer gehanteerd te hebben op 23 mei 2008 Bert van Leuken af als voorzitter van ELI.


    Foto: Bert van Leuken ontvangt een geschenk uit handen van burgemeester Gillissen.

    Ook het seizoen 2008-2009 was redelijk succesvol. ELI 1 behaalde de 1e periodetitel en deed lange tijd mee om het kampioenschap. Tenslotte werd de 3e plaats bereikt.

    In het najaar van 2009 werd een overkapping aangebracht tussen de kantine en het nieuwe kleedgebouw en werd een afsluitzeil aangeschaft. ELI 1 eindigde het seizoen op een 6e plek, terwijl ELI 2 degradeerde naar de reserve 3e klasse. In het voorjaar van 2010 deed voor het eerst een meisjesteam van ELI mee aan de competitie. In totaal deed ELI met 15 juniorenteams mee aan de competitie. In verband met gewijzigde wetgeving moest Bavaria in 2010 stoppen als shirtsponsor van ELI 1, maar bleef wel aan als hoofdsponsor van ELI. De firma F. Vereijken en Zn. werd de nieuwe shirtsponsor van ELI 1.

    In het seizoen 2010-2011 eindigde ELI 1, dat voor het 6e en laatste seizoen onder leiding van Rudy van den Enden stond op de 8e plaats. Na 6 In mei 2011 werd voor het eerst een Meisjesteam van ELI kampioen. Het seizoen 2011-2012 verliep voor ELI onder leiding van de nieuwe trainer Maarten van Stiphout heel mat; geen enkel team wist kampioen te worden of te promoveren of degraderen. ELI 1 werd 8e. In het seizoen 2012-2013 degradeerden met Hans Meeuwsen als nieuwe trainer de beide selectieteams. ELI 3 zorgde voor het eerst in 8 seizoenen voor een kampioenschap bij de senioren.

    In de zomer van 2013 werd op de plek van de voormalige kleedlokalen een LaOla-veldje aangelegd. ELI 1 beëindigde het seizoen teleurstellend als 8e. Voor het eerst kwam ELI uit met 2 Vrouwen-teams. In het seizoen 2014-2015 legde ELI met Theo Donkers opnieuw als trainer beslag op de  5e plaats. In de nacompetitie kon ELI geen promotie afdwingen naar de 4e klasse. Het seizoen daarop legde ELI beslag op de 6e plaats. In november 2015 viel - na een periode van niet minder dan 50 jaar - voor de laatste keer het ELI-Blaaike in de brievenbus bij de leden.

    Promotie naar de 4e klasse werd gerealiseerd aan het slot van het seizoen 2016 ?? 2017. In een nacompetitiepoule met Estria en Woenselse Boys  werd na 2 gelijke spelen en na strafschoppen promotie veiliggesteld. Dat gebeurde onder leiding van de "eigen" trainer Theo Donkers.


    Foto: De vreugde na afloop van de strafschoppenreeks.

    De terugkeer in de 4e klasse verliep behoorlijk stroef. Pas in de laatste wedstrijden van het seizoen wist ELI zich vrij te spelen. Uiteindelijk eindigde de ploeg van trainer Theo Donkers op de 11e plaats met 25 punten uit 26 duels.
    Met de nieuwe trainer Michael Thijs vertoefde ELI in het seizoen 2018-2019 lange tijd in het linker rijtje. Door teleurstellende resultaten in het voorjaar eindigde ELI tenslotte op de 10e plaats met28 punten uit 26 duels.
    In het seizoen 2019-2020 was ELI duidelijk de zwakste ploeg in zijn klasse. Toen de competitie in het vroege voorjaar afgebroken moest worden vanwege de Covid-19 epidemie stond ELI met 8 punten uit 15 duels al 7 punten onder de voorlaatste op de ranglijst. Degradatie leek onvermijdelijk, maar de KNVB zag af van promotie en degradatie.

    ELI 90 Jaar!
    Op 29 juni 2019 bestond ELI 90 jaar. Vanwege de corona-voorschriften konden nauwelijks feestelijkheden plaatsvinden. In het najaar kon een grote goederen- en dienstenveiling wel doorgang vinden. Ook werd gestart met walking football. Het meisjesvoetbal ontwikkelde zich heel positief binnen de vereniging.
    In het seizoen 2020-2021 kon er nauwelijks gevoetbald worden in competitieverband vanwege de nog altijd heersende Covid-19 epidemie. ELI speelde 3 wedstrijden, die 4 punten opleverden. Drie velden van sportpark ’t Luijtelaar werd voorzien van LED-verlichting.

    In september 2021 haalde ELI het landelijke nieuws. ELI 3 wist een bekerwedstrijd tegen Sparta 25 te winnen met maar liefst 55-0.
    Op 11 november 2021 bestond de Dames-afdeling 50 jaar. ELI is een van de weinige verenigingen, die er in is geslaagd elk van deze 50 jaar met tenminste 1 Damesteam in competitieverband uit te komen. Helaas kon dit gouden jubileum niet gevierd worden vanwege de corona-voorschriften.
    Met Michael Thijs voor het 4e jaar als trainer draaide ELI een heel goed seizoen. ELI wist de 3e periodetitel te behalen en eindigde op de 3e plaats met 50 punten uit 26 duels. Voor het eerst wist ELI in competitieverband de dubbele cijfers te halen. Tivoli werd met 10-0 verslagen. Na winst op Steensel werd de promotiewedstrijd tegen GSBW met 2-0 verloren.
    Voor het eerst in 9 jaar werd weer een kampioenschap bij de senioren behaald, en wel door ELI 3. Ook ELI 2 was daar dicht bij, maar eindigde als tweede.


    Foto: blijdschap na de winst tegen Steensel.